| Postać siedząca w kącie nie okazywała zniecierpliwienia mimo długiego czasu spędzonego na siedzeniu w tej podłej karczmie. Widocznie takie jest me przeznaczenie... - pomyślał z przekąsem Bezimienny. Po czym wstał, poprawił płaszcz i udał się do wynajętego wcześniej pokoiku na poddaszu by oddać się czynności, którą uważał za całkowitą stratę czasu - zamierzał się przespać kilka godzin.
__________________
You can't escape
From my damnation
Nor run away
From isolation |