Makhar przeklinał w myślach, taksując zbliżających się jeźdźców. Nie chciał oddawać księżniczki, ale walki z taką liczbą wygrać nie mogli, a uciec wprawnym jeźdźcom byłoby bardzo trudno. Rozważał jeszcze przystawienie Nameeli noża do gardła, ale Theo go ubiegł...

Z westchnieniem wziął Nameelę pod ramię i zbliżył się z nią.

- Zaiste książe, rozmawiasz z wybawcami swojej siostry. Zapytaj się tych jeńców jak chcesz, czyż nie uratowaliśmy z ich z rąk plugawych, wyznających demony małpoludów, którzy im niechybnie szykowali straszliwy los? Zresztą truchła tych małpoludów leżą tu niedaleko.