Cytat:
|
Większość systemów RPG stworzonych jest z myślą o drużynie bohaterów graczy i wokół tego konceptu balansuje zasady,
|
Większość sesji, bez względu na system, z założenia jest grana w grupie/drużynie BG a to z założenia premiuje specjalistów. Lepiej mieć w ekipie jednego wykwalifikowanego lekarza niż trzech kolesi po kursie pierwszej pomocy, którzy umieją co najwyżej bandaż założyć. Zwyczajnie ten pierwszy może więcej niż Ci trzej razem wzięci.
Do tego schemat „drużyny bohaterów” z wyraźnym podziałem na role (wojownik, kapłan, czarodziej, łotrzyk się kłania) jest bardzo utrwalony w naszym RPGowym grajdołku. Mocno go też promują wszelkim maści drużynowe „komputerowe RPG”.
Cytat:
|
a umiejętności rozwija się poprzez ich stosowanie (tak jak w serii gier The Elder Scrolls
|
Grałem na autorskiej mechanice, która stosowała tego typu rozwój postaci i w kwestii „specjalizacji” nic to nie zmieniało. Gracze i tak patrzą czego mają najwięcej i na tym budują „power” swego BG - tego starają się używać, bo daje im największą szansę na sukces. Jak ktoś ma koncept wojownika, to tak czy siak będzie walczył i owa walka mu najszybciej „urośnie”.
Cytat:
|
jak dla mnie to bardziej wszechstronna postać jest bardziej wiarygodna - wędrowiec który z niejednego pieca chleb jadł z jednej a z drugiej postać która osiągnęła perfekcje w jednej dziedzinie nie mając pojecia o innych, co to było? Jakaś szkoła z internatem z którego nawet na wakacje nie wypiuszczali?
|
Porównujesz BG do świata a gracz porównuje BG do innych BG bo to na ich tle wychodzi jak jego postać jest (lub nie jest) „jedwabista”. Dany BG jest z założenia tworzony do współpracy w grupie, nawet jeśli fabularnie całe życie żył sam na odludziu. Jak chcesz ograniczyć specjalistów, do daj odgórny limit w rekrutacji, że można dać max punktów na jedną cechę czy co tam masz w danym systemie i tyle.