Tom Atos

Gaston :

To już nie było na nerwy Gastona. Widok martwego gnoma nie wstrząsnął nim za bardzo. W swoim życiu widział wiele martwych ciał i to nieraz w znacznie gorszym stanie, ale powiększający się tatuaż wytrącił go z równowagi. Po raz pierwszy spotkał się z taką emanacją chaosu, a gdy zaś jego towarzysz zaczął jak gdyby nigdy nic wycinać skórę z martwego gnoma nie wytrzymał i aż syknął przerażony :
- Glein oszalałeś ? Zostaw to gówno, jeszcze się zarazisz.
Jednak kompan go nie słuchał robiąc swoje z szybkością zawodowego kuśnierza, aż giermkowi zebrał się na wymioty. Opanował się na szczęście.
Gdy wycięty tatuaż powędrował pod posłanie Gaston poczuł jak przechodzą mu ciarki po plecach.
- Chcesz na tym spać ? Kompletnie Ci odbiło ?
Spoglądając to na Annis, to na Gleina spytał :
- I co teraz ? Idziemy lulu ? Może nie zauważą trupa ? To tylko mały gnom.
Gaston tracił nerwy w zastraszającym tempie. Wziął się pod boki, sapnął kilka razy, rozejrzał zirytowany i wrzasnął tak, że aż podskoczył ten nieznajomy, który próbował ich szantażować.
- Ratunkuuuu !!! Morderstwo !!! Ktoś zabił gnoma ! Zawołajcie kapłana ! Morderca jest w kaplicy !