Pomimo wydarzeń rycerz był mocno zmęczony. Odpłynął niemal od razu po tym jak położył głowę na derce. Ogarnęła go ciemność. Wnętrze zamku było wyłożone kamieniem. Ich kroki roznosiły się echem po korytarzu. Rycerz biegł wraz z innym mężczyzną. Za kolejnym zakrętem zatrzymali się zdyszani. Hektorowi ciążyła jego zbroja. Drugi człowiek mówił do niego urywkowo. Nagle obok nich pojawiła się istota o sowich oczach i rozwianym włosie. Rzuciła się na rycerza lecz minęła go rozszarpując mężczyznę obok. Żółte oczy spojrzały na nowo na rycerza i nieubłagalnie się do niego zbliżały. Wielkie skrzydła istoty rozpostarły się zajmując całą szerokość pomieszczenia.