Ombrose

Pomiędzy mieszkaniem Catherine a Tate Modern wiła się długa droga. Urządzenie GPS ukazywało trasę przekraczającą cztery mile. Na dodatek po szesnastej w Londynie wybuchała godzina szczytu. Nie mówiąc o jego centrum, do którego zmierzała. Watson otaczało mrowie samochodów, których rozkrzyczane klaksony nawet świętego wyprowadziłyby z równowagi. Catherine utkwiła na kilka minut przy kinie Curzon Victoria, a potem na małym rondzie przed The Grey Coat Hospital, w którym swoją drogą pracował Lucas Lang. Korki wydawały się nigdy nie skończyć. Co gorsze, na pewno nie pomagały policji w sprawnym przedostaniu się do galerii sztuki. Po przekroczeniu Lambeth Bridge było już trochę lepiej i wskaźnik na liczniku dotarł do rozsądnej wartości.

Jim Morrison śpiewał w radiu, kiedy włączyła się speakerka z BBC Radio London i przerwała nastrojową melodię swoim wysokim, dźwięcznym głosem.
- Nasza źródła reportują zablokowanie Canvey St, Sumner St, Park St, Holland St i innych dróg prowadzących do Tate Modern, w tym Millenium Bridge. Lokalna galeria i muzeum sztuki nowoczesnej zostało odcięte przez policję w związku z dwiema ofiarami śmiertelnymi. Wciąż czekamy na szczegóły - odczekała chwilę, po czym zmieniła temat. - Wybuchł pożar w St Thomas’ Hospital. Na szczęście straż pożarna w porę przybyła na miejsce, by zgasić płomienie ogarniające pierwsze piętro. Powodem miało być zwarcie lodówki w dyżurce pielęgniarskiej. Na miejscu jest Wendy Arlington. Wendy, słyszysz mnie…?

Tymczasem, kwadrans przed piątą, sylwetka Tate Modern pojawiła się w oddali. Cat zostawiła samochód przy LSE Bankside House i ruszyła pieszo w kierunku galerii. Przemknęła szybko za drzewami, aby ominąć spojrzenia policjantów. Na szczęście radiowozy były skierowane bardziej w kierunku galerii, aby spostrzec i w odpowiedniej chwili pojmać ewentualnych zbiegów. Miłośnicy sztuki i tak nie wybierali się do Tate Modern, które od rana było zamknięte, więc nie zaprzątali niepotrzebnie uwagi gliniarzy.


Cathy znalazła się na samym brzegu parkingu. Jak na razie nikt jej nie spostrzegł. Spokojnie obserwowała otoczenie, które było zapełnione ludźmi - głównie policjantami. Największą uwagę zwracała jedna z dwóch karetek. Znajdowało się przy niej dwóch gliniarzy, dwóch pielęgniarzy oraz lekarka ubrana w śnieżnobiały fartuch. Rozmawiali z sobą, jednocześnie spoglądając na wózek, na którym znajdowała się… Hannah! Czy nie żyła? Czy mogła być jedną z dwóch ofiar?! Z tej odległości Cat nie była pewna, jednak mogła przysiąc, że porusza się… a nawet szarpie, lecz sznury krępują jej ruchy. Co to miało znaczyć?!

Przy drugiej karetce znajdował się wózek, na którym umieszczono długi, czarny worek. Zapewne znajdował się w nim jeden z denatów wspomnianych przez radiową speakerkę. Drugi nieboszczyk musiał już zostać zapakowany do pojazdu. Pielęgniarz czuwał przy pojeździe niczym strażnik.

Cathy przesunęła wzrok dalej. Ujrzała kustoszkę muzeum, Janine. Starsza kobieta o nieco wschodnich rysach rozmawiała z policjantami. Watson kojarzyła ją - kilka razy rozmawiały na temat przygotowań do wystawy. Jednak znacznie lepiej znała jej asystentkę, która stała nieopodal z grubą teczką. Trzymała ją blisko klatki piersiowej, jakby była tarczą mającą odgrodzić ją od tego całego zamieszania. Ostatnio Lily Hastings często spotykała się z Catherine z powodów profesjonalnych. Po kilku drinkach nawet zaprzyjaźniły się.

Przed wejściem do budynku stało dwóch policjantów. Cathy nie mogłaby prześlizgnąć się obok nich do środka, nawet gdyby chciała.

Wtem jednak jej uwagę przykuł ruch w budce parkingowej. Ktoś do niej machał! Strażnik Harold był mężczyzną po pięćdziesiątce. Otyły, łysy i niski, ale jednocześnie bardzo sympatyczny i pomocny. Często proponował Cathy, że zaparkuje jej samochód, aby nie musiała kłopotać się tym. Za każdym razem prowadzili krótką, niezobowiązującą rozmowę o niczym.

W jaki sposób Catherine mogła dowiedzieć się, co wydarzyło się w galerii Tate Modern?