Ruszyli. Maelar jako pierwszy, za nim Fira z demonicą po których śladach stąpały Silli wraz z Roisin i na końcu, zamykając pochód, szedł Nat. Łagodne fale obmywały ich buty, zmywając z powierzchni piasku ślady ich bytności. Słońce powoli chyliło się ku linii horyzontu, wciąż jednak przyświecało na tyle mocno by to, że woda chlupotała im w obuwiu, nie było nieprzyjemnym doświadczeniem.

Demonica wyjaśniła w kilku słowach że jej oprawcy wiedzy o jaskini nie posiadają bowiem nie pochodzą oni z tych okolic. Później zamilkła, siły swe oszczędzając i skupiając się na stawianych krokach. Na swych wybawców spoglądała z ciekawością zmieszaną z podejrzliwością. Nie widać było po niej wrogich zamiarów, ale też każdy wiedział że z demonami nigdy nic nie wiadomo i nawet za najniewinniejszym obliczem kryło się zgniłe wnętrze. Przynajmniej taka panowała opinia i w większości przypadków wiele z prawdą związanego miała.

Po jakimś czasie piasek ustąpił miejsca skałom.
- To już niedaleko - poinformowała nieznajoma, wskazując na rysujący się przed nimi, wcinający w morzę klif.
I faktycznie, gdy ostrożnie stąpając dotarli do wskazanego przez nią miejsca, ich oczom ukazałą się niewielkich rozmarów wnęka w skale.

- Kiedyś korzystali z niej przemytnicy - poinformowała demonica, porzucając pomocną dłoń Firy i wyrywając do przodu. Najwyraźniej widok znajomego, bezpiecznego schronienia, dodał jej sił z których natychmiast skorzystała.
- Teraz jednak mało kto o niej wie i właściwie nikt nie korzysta. Gdyby tatko wiedział, że… - umilkła, zerknęłą za siebie na grupę, po czym pokręciła głową po czym ponownie odwróciła spojrzenie i skierowała je na mroczną wnękę. Nie na tyle szybko jednak, by nie dało się dostrzec łez, które ponownie zalśniły w jej oczach. Fira natychmiast ruszyła w jej stronę i objęła ją delikatnie.
- Wszystko będzie dobrze - zapewniła, głaszcząc niższą o głowę dziewczynę, po włosach.
- Jeżeli dłużej będziemy się tu guzdrać to nie będzie - dawką optymizmu obdarzył wszystkich Nat, wyjmując jednocześnie ze swojego plecaka, niewielką lampę oliwną.

- Pójdę przodem razem z tą małą - poinformował pozostałych, jednocześnie podpalając knot, który rozjarzył się złotym blaskiem.

Jako że demonica nic przeciwko nie miała, a wręcz sprawiała wrażenie jakby nie mogła się doczekać zagłębienia w mrok jaskini, ruszono dalej. Po paru krokach, wąski, podlany wodą tunel przerodził się w znacznie obszerniejszą niszę na której końcu ujrzeli wykute w skale schody prowadzące na górę.

- Niedługo ta część zostanie zalana, ale tam powyżej jest bezpiecznie - zapewniła demonica, ruszając ku schodom. - No i nikt nas tam nie znajdzie bo nikt nie zna tajemnego przejścia. Poza mną - zapewniła, z pewnością siebie właściwą dzieciom. Wyraźnie też była z owej wiedzy dumna, która to duma widoczna była zarówno na twarzy jak i w postawie. - Nie zdradzicie tego nikomu jak wam pokażę, prawda? - zapytała po krótkiej chwili, z typową dla dzieci nadzieją na to, że jej prośba zostanie spełniona i że może zaufać tym, którym zdradza swój sekret.
- Jasne, jasne - zapewnił “na odwal się” Nat, wzdychając przy tym jakby już zaczynał żałować owego dobrego uczynku, którym była pomoc w uratowaniu małej.
- Oczywiście że nikomu nie zdradzimy - zapewniła Fira, rzucając przyjacielowi pełne nagany spojrzenie. Zaraz też przeniosłą je na Silli, która ograniczyła się do potakującego skinienia głową.
- Prawda? - dorzuciłą wilkołaczka, tym razem rpzenosząc wzrok na Roisin i Mealer’a. Nat w międzyczasie ruszył dalej, najwyraźniej zamierzając jako pierwszy zbadać nowe terytorium i upewnić się co do tego, że jest tak jak mała demonica mówiła. W końcu od tego zależało także jego życie, a tego najwyraźniej bez wyraźnego powodu tracić nie zamierzał. Szczególnie zaś ufając jakiejś małolacie, do tego demonicy. Tym przecież ufać się nie powinno… A może jednak powinno? O tym przekonać musieli się sami. Póki co w ostatnich nieokreślonych, wbite zostało nie tylko spojrzenie Firy ale także ich odratowanej przewodniczki.
Silli zaś ruszyła w ślady Nat’a, uznając najwyraźniej, że nie było sensu czekać aż wszyscy deklaracje swe złożą, skoro i tak nie mieli większego wyboru i przyjdzie im w tej jaskini spędzić trochę czasu.