Fyodor wysłuchał biskupa nie okazując głębszych emocji. Był zadowolony z wyniku próby sił, ale nie z odpowiedzi które słyszał. Argumentacja biskupa pozostawiała wiele do życzenia.
- Zgodzę się tu z siostrą Franciscą, wasza ekscelencjo - kontynuował Fyodor już łagodniej - Nie odbiorę wam jedynych strażników. Jesteście głową miejscowego kościoła i wasze bezpieczeństwo jest bardzo istotne dla boskiej owczarni w Płocku. A księdza Szymona nie miałem przyjemności poznać, więc do tej decyzji nie będę się mieszał.

Resztę rozmwy Fyodor kontynuował już w znacznie mniej “agresywnym” tonie, ale średnio-szybko ją zakończył. Na tyle by nikogo ni urazić.
- Mam do waszej ekscelencji ostatnią prośbę. Tym razem osobistą…

Fyodor zamknął za sobą wrota katedry. Usłyszał jak zamykanę są one wielkim mosiężnym kluczem. Nie widział nic. Jedynie blask świecy, dwa metry podłogi wokół siebie i boki ław oraz pojedyncze odblaski światła. Był w domu Ojca. Laskę zostawił po swojej prawicy i poszedł przed siebie. Padł na kolana u stóp ołtarza.
- Nie ma niewinności. Jedynie różne stopnie winy - wyszeptał do siebie dodając sobie odwagi i ciemność katedry przeciął wizg dziewięciokrotnego bicza. Dziewięć cienkich śladów pojawiło się na jego plecach a jego oczy rozszerzyły się gdy brał bolesny wdech. Kolejne uderzenie.
- Ojcze nasz, któryś jest w niebie - kolejne
- Święć się imię Twoje, przyjdź królestwo Twoje - kolejne
i jeszcze kolejne, i jeszcze, i jeszcze po każdym wersie modlitwy.
- Amen.

Powstał z kolan z pewnym trudem, ale… ciało jest słabe. Umysł nie, ale to wola może przenosić góry. Okrył się cienkim płaszczem z włosienicy by nie zamarznąć w nocy i podszedł do ołtarza. Położył na nim biblię i otworzył na losowej stronie, mając nadzieję, że Pan do niego przemówi w ten sposób…

Fyodor siedzi tam kolejne 5 godzin i bankuje conviction na później.
Jak będziesz wykonywał test czy się nie rozchoruje to w tym właśnie teście użyję punkt Willpowera…
Ciało jest slabe, ale wola góry przenosi