-
Ta rozumiem. Nie rozumiem tylko czemu musieliście tak zwodzić. Mogliście od razu powiedzieć - odparł Mark lekko naburmuszony.
W chwili ciszy, która zapadłą dało się coś słyszeć z głębi korytarza. Wszyscy zamilkli instynktownie wytężając słuch. Był to rytmiczny dźwięk, jakby… jakby ktoś kopał łopatą i przerzucał ziemię. Nie było to bardzo głośnie, ale echo niosło się korytarzem. Dobiegało to ze strony, z której przyszli, ale dalej niż Mark póki co zawiesił oświetlenie.
-
Co to… co to za dźwięk Mark? - spytała Agatha podnosząc się z ziemi niespokojnie i podchodząc do swojego chłopaka. Chwyciła go pod ramię spoglądając w mrok korytarza, którym przyszli.
-
To… nic. Piasek się chyba osuwa. Powinniśmy wracać. Zapomniałem trochę sprzętu wziąć. Kilka rzeczy zostało w samochodzie - powiedział i odwrócił się do Chrisa i Deanny. -
Może powinniście pójść przodem. Telefon też mam w samochodzie, nie znam numeru na pamięć. ***
W miarę łatwo było jej odtworzyć trasę z powrotem do warsztatu, szczególnie, że nie musiała już krążyć jak głupia by sprawnie śledzić autobus.
Billy odebrał telefon na ostatnim sygnale, akurat gdy Patricia pomyślała, że przekieruje ją na automatyczną sekretarkę.
-
Patricia? - przywitał się wyraźnie zdziwiony. Kiedyś mieli ze sobą bardzo dobry kontakt, pracowali razem i to dzięki Patricia poznał swoją obecną narzeczonę, jej siostrę. Może przez to, że byli bliźniaczkami, było przez to między nimi trochę dziwniej od kiedy Anna i Billy zaczęli się spotykać. Aczkolwiek był gościem, na którego Patricia mogła liczyć, albo przynajmniej miała taką nadzieję.