| Yetar rozumiał lokalne problemy z zapotrzebowaniem na materiał, więc przekazał krawcowi skórę śnieżnego kota, którego oskórowała półelfka. Zawsze było to coś, nawet, gdyby miała z tego wyjść jedynie peleryna bądź opończa. To drugie byłoby nawet lepsze. Specjalnie na chłody.
- Myślę, że większość, lub wszystkie stwory, wylazły wtedy za jednym zamachem. Można więc spokojnie zajrzeć tam później, tutejsi jakoś chyba się nie palą całkiem do eksploracji. Co do śladów, masz rację, już i tak pozwalamy im stygnąć, chodźmy, może Luna nas dogoni. Pewnie powiedzą jej gdzie idziemy. Tylko jak jej zostawimy wiadomość gdzie poszliśmy? Na drzewach po odejściu ze szlaku, czy lepiej tutaj, żeby na nas poczekała aż wrócimy? Bo zanim ją znajdziemy, to będzie pora kolacji coś mi się widzi. - Rzucił zamyślony Yetar, zbierając się na poszukiwanie kupca.
__________________
Wzory światła i ciemności pośród pajęczyny z kości... |