| Było trzeba działać szybko, tak szybko jak zawsze działał Isak w czasie walki, z którą był obyty. Aż żałował że nie ma w tej chwili napiętej kuszy, elf ze sztyletami mógłby się w tej chwili nieco zdziwić. Isak nie czekał aż tamci po napinają cięciwy lub na powrót zamachną się sztyletami. Nie miał zamiary dać im szansy, dlatego teraz tylko się schylił po swoją nową tarczę, a w zasadzie żywą tarczę, która aż prosiła się o wykorzystanie.
I tak zrobił, szybko się schylił, złapał za kołnierz skórzanej kurtki i przyciskając mizerykordię do gardła grasanta tak, że aż po szyi pociekła krew, podniósł go do pionu, samemu chowając się za nim.
- Bądź grzeczny i się nie szarp, to może przeżyjesz. - szepnął za nim, tak by tylko on to usłyszał - Twoim truchłem też mogę się zasłonić. A teraz powoli wyciągnij miecz i rzuć go przed siebie.
- Wracajcie do lasu! - krzyknął w stronę elfów. - Lub obserwujcie śmierć towarzysza, wasz wybór.
Zaczął powoli cofać się w stronę drzwi karczmy, dobrze schowany za swoją osłoną. Ból nogi nieco to utrudniał, ale nie takie rany otrzymywał...
Wielu Rycerzy wykorzystywania ludzi jako żywe tarcze nie popierało, wręcz się tym brzydzili. Na nieszczęście dla żywej tarczy, Isak rycerzem przestał być już dawno i wyrobił sobie własne, skuteczne metody działania. Opierał tylko na jednym kodeksie – swoim własnym. A same metody może nie były najczystsze, najuczciwsze i bogobojne, jednakże bardziej niż skuteczne.
__________________
Po prostu być, iść tam gdzie masz iść.
Po prostu być, urzeczywistniać sny.
Po prostu być, żyć tak jak chcesz żyć.
Po prostu być, po prostu być. |