Jedzenie było zadziwiająco dobre, jak na swą prostotę. Pieczywo było chrupiące, a smaki i aromaty intensywne. Wrażenia te potęgowane były jeszcze przez fakt, że był to pierwszy posiłek Elestren od bardzo dawna. Jednak ani głód, ani zachłanność, ani nawet ciągle krzątająca się po pomieszczeniu służba nie zagłuszyły słów matki Złotowłosej.
- Kruk? Dużo bogaczy i Wyższych Istot używa kruków... - Achuzzat zaczęła mruczeć pod nosem kolejne, niewyraźne imiona,
usiłując znaleźć kogoś, kto mógłby wysłać ptaka. - Może twoja nowa znajoma? Nie chcę o niej mówić, ale z pewnością się tobą zainteresowała. Możliwe też, że ktoś z rządzących wioską chciał się przekonać czy już wróciłaś.
W każdym razie przepłaszaj po prostu te ptaszyska, jeśli dalej będą ci się narzucać - ostatnie zdanie wypowiedziała wyjątkowo ostro. Widać po niej było, że poranna wizyta w pokoju jej dziecka wytrąciła ją z równowagi.
Jednak gniew ten nie trwał zbyt długo, gdyż kolejne słowa wypowiedziała już normalnym tonem. - Albo, jeśli chcesz jednak przekazać wiadomość jego właścicielowi, może wyciągnięcie ręki coś da? Niektóre wtedy podlatuję, aby wysłuchać przekazu bądź odebrać list. Chociaż chyba nie są aż tak mądre,
aby zrozumieć język migowy...