Emmure Club.
Dlaczego nie zaskoczyły go te słowa? Dlaczego spodziewał się, że Warnblak wypowie nazwę właśnie tego klubu? Potwierdza to jedynie, że ofiara musiała być właśnie tam na kilka godzin przed śmiercią. Swoją drogą, stanowiło to jedno, całkiem spójną historię, choć mogła być wykrętem.

Ograniczanie kobiety... sam nie wiedział co o tym myśleć. Za dużego doświadczenia w relacjach damsko-męskich nie miał. Zdarzyło mu się mieć zaledwie dwie dziewczyny, jeszcze za czasów życia na Wyspach. Młodzieńcza miłość, która puściła się z jakimś Szwajcarem oraz Lilly, niech jej ziemia lekką będzie. Pierwsza poważniejsza dziewczyna, z bagażem depresji, dość dobrze skrywanej. Dla wówczas osiemnastoletniego Andy'ego pogrzeb dziewczyny był traumą. W Stanach nie wiązał się z nikim. Odkąd wstąpił, najpierw w szeregi Scotland Yardu, za sprawą ukończenia akademii policyjnej, a później NYPD, nie utrzymywał zbyt długich relacji z kobietami. Najdłuższa trwała pół roku, a skryty i nieco nieśmiały Moore, musiał w końcu ulotnić się, a jakże inaczej!, po angielsku. Trochę krzyku, trochę łez, wiele wyrzutów, ale dała sobie spokój. Nie mniej, nie był pewien czy takie pobłażanie kobiecie jest w dobrym tonie. Nie mówiąc już o względach bezpieczeństwa.. że też ten typ nie mieszkał nigdy w Londynie.
- Środki nasenne i painkillery. - powtórzył za mężczyzną. Ciekawa mieszanka, która zmuliłaby nawet największego buhaja. - Zakładam, że to standardowy zestaw. Chociaż mieszanie z alkoholem.. ale, ja jestem tylko gliniarzem. W dodatku cholernym Brytolem. - mruknął pod nosem, przewracając oczami.
- Jak często wychodzi pan z swoją żoną na miasto? Jaki staż ma państwa związek? I czy Emmure jest nowym miejscem, czy może był państwu znany?