| Był w nico patowej sytuacji, nie mógł ot tak sobie wypuścić żywej tarczy, czy poderżnąć mu gardła, bowiem od razu zostałby naszpikowany strzałami. Dlatego też skierował się w stronę, z której rozległ się drugi gwizd, nie popuszczając jeńcowi ostrza od jego wątłej szyj. Rycerz Zakonu w karczmie musiał dać sobie póki co radę sam, o ile nie pobiegł ze strachu w kierunku najbliższego zamku.
- Doceniam naszą współpracę. – powiedział do żywej tarczy. – Może nawet Cię nie zarżnę.
Będąc blisko winkla, nie wiedząc co za nimi zastanie, jakby nie było to zza niego gwizdał, prawdopodobnie wiedźmin, ustawił się tak by być nie widoczny dla łuczniczki i elfa ze sztyletami, przy powolnym znikaniu za ścianą, po czym szybko obrócił się w stronę zajścia, wiedząc że nie dostanie strzałą w plecy.
I faktycznie, Wiedźmin miał racje. Potwory były w szeregach bandytów. Co prawda wiedźmin całkiem nieźle sobie radził, ale Isak nie miał pozostać dłużny poczwarze. A żywa tarcza? Od razu po puszczeniu pobiegłaby pewnie po pomoc tych elfów. A na to Isak nie mógł pozwolić. Wytrenowanym ruchem poderżnął gardło jeńca, od razu chowając mizerykordię do pochwy, a dobył tym razem miecz i ruszył w kierunku bitki. W drugiej, lewej dłoni pojawił się srebrny sztylet.
__________________
Po prostu być, iść tam gdzie masz iść.
Po prostu być, urzeczywistniać sny.
Po prostu być, żyć tak jak chcesz żyć.
Po prostu być, po prostu być.
Ostatnio edytowane przez SWAT : 08-10-2017 o 22:05.
|