Rozmowy z Firą, która przez ostatnie godziny była jej najbliższą towarzyszką nie przyniosły zbyt wiele odpowiedzi. Miała nadzieję, że kapłanka podczas którejś z modlitw rzuci trochę światła na niecodzienne sny oraz utratę sił. Sama powoli nabierała przekonania, że może powinna patrzeć w swoim postępowaniu nieco dalej niż kilka kroków naprzód oraz rozważać coś więcej niż jak pomieścić możliwie najwięcej kosztowności przy możliwie niewielkim obciążeniu. Skarby były świetne, ale czemuś powinny chyba służyć. Może powinna też być w związku z tym bardziej zdecydowana i więcej brać na siebie… tyle, że na to, po przedziwnym śnie nie miała siły. Kontakt z nadludzkimi istotami był najwyraźniej wyczerpujący. Odpoczywała, ciesząc się z chwili spokoju w tym nieznanym świecie.

Na szczęście wszystko zdawało się wracać do normy. Była rozczarowana, że Rybjia nie pokazała się już więcej, ale Maelar miał rację. Nie mieli czasu i musieli działać szybko. Skoro mogła iść, podobnie jak inni ranni, powinni ruszać dalej. Elf zarządził porządek badania poszczególnych miejsc, który Ros również wydawał się sensowny. Jak tu być zdecydowanym, jak ktoś inny wymyślił już wszystko co było do wymyślenia? Nad tym dziewczyna mogła zastanawiać się podczas marszu, nie było jednak sensu wymądrzać się bez celu. Liczyła, że uda jej się zaczepić Firę podczas drogi i podpytać, czy czegoś nie dowiedziała się podczas modlitwy. Nat, jak tylko zaczął wyglądać na w miarę zdrowego, przestał zaprzątać jej głowę.

- Powinniśmy być nadzwyczaj ostrożni, nie wiemy co tu się dokładnie wydarzyło i kto kogo i z jakiego powodu zaszlachtował. A może to już koniec tych przewrotów pałacowych? - dodała przy śniadaniu po słowach elfa. - Jeśli będę mieć siłę mogę wspiąć się na jakieś drzewa, żebyśmy widzieli dalej w trakcie drogi, niż na kilkadziesiąt kroków. - Informacje o okolicy, to coś czego potrzebowali teraz najbardziej.