sickboi

Crastius poczuł, że robi mu się gorąco. Nie był jednak pewien czy to od wina, czy od kolejnych elementów układanki związanej ze śmiercią starego Roscjusza. Choć wieczór był chłodny, do czego przyczyniał się wiejący od strony wzgórz wiatr, na czole weterana perlił się pot. Gdy młody Lucjusz podszedł do niego by uzupełnić puchar winem, zakrył naczynie wierzchem dłoni. Był pewien, że to co za chwile powie ich gospodarz będzie niezmiernie ważne i wolał zachować trzeźwy umysł do końca. Nie pomylił się, bowiem Megarus odkrył przed śledczymi kolejne mroczne tajemnice związane z zabójstwem. Jednocześnie przyniosły one Marcusowi tylko coraz więcej pytań. I coraz więcej wątpliwości. Mężczyzna już wcześniej podejrzewał, że ta sprawa ma jakieś drugie dno, że jest w nią zamieszany ktoś potężny, kto posiada środki i umiejętności, aby wszystko zatuszować. Teraz zaś odniósł wrażenie, że jest coś jeszcze.

-Jesteś pewny, czcigodny gospodarzu, że tak to właśnie było?- zapytał Crastinus nachylając się w kierunku Megarusa.

-Nie twierdzę bynajmniej, że kłamiesz. Widać przecież, że jesteś uczciwym i praworządnym Rzymianinem. Takim, którego wzorem był sam Katon Cenzor. Chodzi mi o coś innego- dodał zaraz, zdając sobie sprawę, że mógł obrazić rozmówcę.

-Nie za bardzo jestem w stanie pojąć dlaczego wpierw wygnano Roscjusza młodszego z majątku, by potem go przyjąć, a następnie ponownie wyrzucić w kwietniu. Jeśli, jak ustaliliśmy, za zabójstwem starego rzeczywiście stoją Kapiton i Magnus, a ich celem było przejęcie rodowej siedziby, to po co ta cała zabawa? Niech opętają mnie Larwy*, jeśli nie dzieje się tu coś dziwnego!- Marcus ponownie uderzył się otwartą dłonią w udo.

-Myślę, że odwiedziny u Roscjuszów są konieczne. Tak samo jak możliwie najszybsze poznanie owego tajemniczego jegomościa, który zakupił pozostałe ziemie starego. Szlachetny Megarusie, znasz kogoś kto posiada jakąś wiedzę w tym temacie?-

__________________________________________________

Larwy - utożsamiane z Lemurami złe duchy, tylko brzmi obrzydliwiej