Zmęczona i zirytowana bardka wyskoczyła z rydwanu plując dyskretnie, by pozbyć się z ust piachu. Marzyła o balii gorącej wody, porządnym posiłku i łóżku. Ale nie... będą zwiedzać zapomniane przez czas ruiny by uzyskać nagrodę.

Prychnęła pod nosem...

Z zadartą głową przyglądała się ruinom świątyni i po raz kolejny zastanawiała się, czy to jedynie wpływ tego miejsca, czy wszyscy poupadali na głowę wyprawiając się tutaj na życzenie zamaskowanego władyki.

Wlokła się zezłoszczona jak kotka za całą grupą, rozglądając się od niechcenia. Wewnątrz świątyni zatrzęsła się od nagłej zmiany temperatury i roztaczającego się wokół smrodu. Stąpała ostrożnie i wolno, oświetlając sobie drogę pochodnią bez większego zainteresowania.