Sion, którym okazał się być najmłodziej wyglądający z trójki ochroniarzy, zdołał już oddalić się na tyle, że można go było wykluczyć z walki. Wierzchowiec którego dosiadał, a z którego tak do końca nie zdołał zsiąść nim padł rozkaz, należał do zwierząt rączych, z dobrej stajni, a przynajmniej takie sprawiał wrażenie, podobnie jak i pozostała trójka. Ten bowiem, który do wydającego rozkazy należał, z pewnością jakością swą przewyższał pozostałe, co nawet nie znającej się na hodowli Roisin, wpadło w oko.

Podobnie jak gwałtowny ruch, który wywołały jej słowa. Zarówno zmierzający w stronę świątyni włócznik, jak i pozostali w wiosce ochroniarze, natychmiast stanęli i zwrócili się w stronę dziewczyny. Ich postawa z ostrożnej przemieniła się w wyraźnie wrogą, gdy ją dostrzegli. Dwaj, którzy byli już w drzwiach do chat wiodących, natychmiast ruszyli w jej stronę. Włócznik z kolei, zwany Bestardem, podbiegł do swego lorda, czy kimkolwiek ów nieznajomy był.

Zanim Maelar zdołał strzałę wypuścić i zmniejszyć nieco zapał wojaków, padł nowy rozkaz.
- Stójcie! Wystarczy - dodał ciszej, przyglądając się z uwagą drobnej postaci, a także chatom które miała za sobą i po bokach, a do których jego ludzie nie mieli okazji dotrzeć. Zapewne myślał nad jej słowami, bowiem cisza się przedłużała, dając ochroniarzom szansę na gniewne spojrzenia i wyraźną niechęć, którą w stronę złodziejki kierowali, chociaż było to wszystko co w jej stronę wymierzali. Żaden nie ośmielił się zignorować rozkazu. Stali zatem, czekając na kolejny i apetyt ostrzyli na ciało i krew Roisin, która pod ich wzrokiem miała szansę poczuć się ponownie niczym mała, nic nie znacząca pchełka skacząca po dachach Vilsen i w zakamarkach tego miasta wiodąca swój żywot.

- Zatem sugerujesz iż posiadasz wiedzę o tym, kogo szukam - mówił szlachcic, jakby groźba zostania postrzelonym przez niewidzialnego strzelca, czy też bycie ugodzonym przez czar towarzyszy Roisin, nie zrobiła na nim wrażenia. - To ciekawe i z chęcią o tym porozmawiam. Może usiądziemy wraz z twymi towarzyszami w nieco przyjemniejszym otoczeniu i porozmawiamy? - przy tych słowach powiódł dłonią przed sobą, obejmując tym ruchem także, a może przede wszystkim właśnie, trupy.

Bestard zatrzymał się parę kroków od swego lorda i dołączył do dwóch wojaków, z tym że uwagę swoją skierował tylko na chaty, jakby poza swoim pojawieniem się, Roisin dla niego nie istniała. Najwyraźniej stopień zagrożenia, które stanowiła w jego oczach, był o wiele mniejszy niż ten, jaki reprezentowali sobą niewidzialni sojusznicy złodziejki.