Albrecht zmacał dokładniej niesioną na rękach kuszę i sięgnął czym prędzej po bełt. Przez głowę przemknęło mu sięgnięcie się do magii, uznał jednak, że znane mu czary w niczym by nie pomogły. Przypomniał sobie, że Klara wyprosiła u Mistrza Rocha pewien middeheimski czar. Dobrze pamiętał, że zwykła przy jego pomocy łamać nogi narzucających jej się w godzinach późnych mężczyzn.

Uznał, że powrót do Nuln to byłby bardzo zły pomysł. Nie lepszy od dłuższego zwlekania ze strzałem.
No, ale najpierw musiał dobiec do jakiegoś drzewa. Nie zamierzał skończyć naszpikowany strzałami jak jeż. Stamtąd będzie szył do bandytów z kuszy.