Przez krótką chwilę wszystko szło jak po maśle. Emmerich celnie złapał bandytę na lasso a Josef doścignął ostatniego z uciekinierów i zwalił się nań całym ciężarem. Albrecht dał radę wyprzedzić ich obu i stanąć na drodze dalszej ucieczki.

Jednak nie wszystko było tak proste. Bandyta złapany arkanem wciąż miał wolne ręce, którymi szarpał linę chcąc się uwolnić a ten powalony przez Josefa nie został przez niego schwytany i już ponownie zrywał się do biegu.

Ponad sto metrów dalej niziołek raczył winem wojownika z Kisleva a kilka metrów od kamieni, zza których strzelali bandyci, wcześniej pochwycony w sieć mężczyzna szamotał się zaciekle. Gerhart stękając i kołysząc biodrami dla utrzymania równowagi ściągnął ciężkiego acz tchórzliwego Zabójcę z gałęzi. Sytuacja zagrożenia życia odkryła przed nim kolejny – poza czułym węchem – psi talent, czyli umiejętność wchodzenia na drzewa. Najwidoczniej dowcipna Rhya uznała podarować temu psu zdolność odwrotną za zbyteczne.