hanzo

Oparłem tetsubo o ścianę domu Było ono wysokości drzwi, a obwód tej broni był trzy razy większy od drzwi .Pleców zdjął do-dachi i opar broń obok tetsubo. Do-dachi było miesza od tetsubo . Patrząc na bronie nasuwało mi się wiele wspomnień z muru kaiu , zwłaszcza jedno wspomnienie dotyczące mojego dziadka..
Kiedy miałam 16 lat dziadek wezwał mnie do siebie .W tym czasie byłem po gemppuku, ale przed pierwszym parolem. Wtedy od siedział w na podwyższeniu za oknom .Cień jego podał na mnie jakby to był Jimen No Oni .A jego wyraz twarzy był przerażający tak jakbym okrył wielką hańbą rodzinę klan i cesarstwo .
Dam ci cenom rzecz która będzie służyć ci to końce życie i cię nigdy nie zawiedzie .
Nigdy w życiu nie widziałem dziadka tak poważnego i za myślowego . Wstał. Powolnym krokiem podszedł do zabudowanej szafy i jednym ruchem ją otworzył i wyciągnął broń. Wrócił na swoje miejsce. Podając mi tetsubo. Patrząc mi w oczy przekazał mi wszystkie
swoje nadzieje i marzenia.
Nie zapomnij wnuku –YU
Tej chwili nie zapomnę i tego zdarzenia .
Patrząc na rosnące wiśnie i ich kwiaty które się kołysały na wietrze niczym tańczące geisha.
Chcąc zapukać do tych drzwi zamyśliłem się. Naszły mnie myśli o kobietach z klanu skorpiona, dziwne opowiadania samurai, którzy byli na ich ziemiach, o pocałunkach śmierci, o alkoholu i jedzeniu, które mogą być zatrute. O dziwnych zgonach mężów kobiety z klanu skorpiona. Patrząc w drzwi wymamrotałem do siebie:
"To będzie inny świat, niż dotychczas."
Stuknąłem w podłogę wzmacnianymi sandałami. Dźwięk rozszedł się po całym domu, zakłócając jego cisze.
A w moje głowie przeszła myśl .
Nie zawiodę.
Uśmiechnąłem się

Radość rosy
Rozpuszczającej sie
We mgle

 

__________________
"Jestem tu, jestem tam, jestem wszędzie. Cień nie nigdy nie umiera, ale odchodzi w zapomnienie.
Hattori Hanzo"