Lothar martwił się trochę tym, że żaden z wypytywanych kupców nie wiedział nic o Etelce. Co gorsza, Magowie z Altdorfu najwyraźniej także nic nie wiedzieli, kazali tylko zająć się tą sprawą Wolfgangowi. Czyli im wszystkim w sumie.
Przynajmniej rejs mijał spokojnie, bez żadnych pułapek zastawionych przez banitów, piratów czy mutantów. Chociaż tych ostatnich, jak właśnie się dowiedział - nie było w Imperium.

- Z pewnością kryje się za tym jakiś plan i zamysł, którego nie jesteśmy w stanie zrozumieć - szlachcic poczuł się w obowiązku bronić autorytetu cesarza.
- A nas wtedy zaatakowali banici, kto miałby czas w czasie walki sprawdzać ile oczu, włosów czy macek ma przeciwnik - kanciarz wolał się jednak zabezpieczyć na wszelki wypadek.

***

Mijając zamek księcia Wolfganga szlachcic czuł się dziwnie. Co prawda aż tylu fortec nie widział w swoim życiu, ale kiedy nie było wojny, powinno być więcej kolorów, festyny, bale... a nie czujność, jakby się szykował jakiś napad albo wręcz wojna. To nie wróżyło dobrze.

Ujrzawszy z daleka budowlę będącą najwyraźniej w trakcie budowy ucieszył się - akurat miał na składzie sporo desek. A nuż da się je sprzedać szybciej? - pomyślał. Mina zrzedła mu kiedy zobaczył krasnoludy na brzegu. Opinia kutw i dusigroszy może była przesadzona, ale kupcy których do tej pory spotkał podzielali ją co do jednego. Piekielnie dobrzy kupcy i zawzięci negocjatorzy z nich. Ale najwyraźniej dwójka widocznych na brzegu nie chciała handlować, tylko kupić sobie miejsce na barce. Opinia o krasnoludach była też taka, że nie zniżą się do takich pułapek, więc Lothar ponownie się rozpromienił.
- Skoro im się tak spieszy, negocjacje ceny powinny być łatwiejsze - podsumował.