Żar z zadowoleniem przyjął decyzję o szybkim wyruszeniu. W walce z chaosem plugawiącym Święte Imperium nie było czasu na mitrężenie i próżne rozważania.

Gdy dotarli na miejsce i znaleźli trupa kowala, fanatyk przegonił ścierwojady bardziej dla potrzeb przeszukania ciała i znalezienia kolejnych wrogów Imperium niż dla oddania ostatniej posługi zmarłemu.
- To tylko grzesznik, który poniósł zasłużoną karę. Zresztą grzeszni oraz winni byliśmy wszyscy i pytaniem były tylko czas i wymiar kary. Tak powiedział niegdyś mój Anioł, gdy mówił, że zostałem wybrany na chwałę Sigmara w czasach końca, a ja nie mam powodów, by nie wierzyć jego słowom. - dodał. W każdym razie odmówił jednak w myślach krótką modlitwę za spokój duszy człowieka, który miał nieszczęście przed chwilą umrzeć.

Gdy Eberhard zaproponował, że ruszy na zwiady i poprosił o pomoc, postąpił krok do przodu.
- W tej jaskini może być niebezpiecznie, lecz jeśli otworzycie się na przewodnictwo Sigmara, ocali nas żar prawdziwej wiary, który pielęgnujemy w naszych sercach. - rzekł z emfazą i wyjął broń, gotów do walki z dowolnym szkaradztwem, które zagrażało Imperium. Czy byłby to heretyk, czy mutant, czy zbój. Odkąd Sigmar ocalił go podczas zarazy i wybrał na swojego sługę, nie obawiał się śmierci tak jak ten barbarzyńca z północy. Nawet jeśli sugestia wysłania na zwiady niziołka zamiast maga wydawała się sensowna. Niziołek, jako istota odporniejsza na chaos niż czarodziej, był z pewnością bardziej godny zaufania. A resztki zdrowego rozsądku podpowiadały także, że znacznie trudniejszy do ustrzelenia, gdyby przyszło co do czego.