Pilot robiła wszystko, aby choć w prowizorycznym stopniu zapanować nad chaosem, jaki ogarnął układy sterownicze. Obecnie załoga nie wiedziała nawet na jakiej wysokości się znajduje, ani w którym kierunku podążają. Na domiar złego doszły do tego turbulencje, które co chwila obalały kogoś na ziemię lub wyrzucały część pokładowego sprzętu w powietrze. Ściany bardzo wytrzymałego przecież statku, trzeszczały donośnie, jakby zaraz miały złamać się w pół.
Jak tylko sytuacja trochę się uspokoiła, Denis podszedł do Manuel. Dziewczyna poświęciła mu jedynie rzut okiem, na znak że go słucha. Jej uwaga była jednak głównie skupiona na deskach rozdzielczych, które świeciły wściekłą czerwienią diod.
- Wierzysz w upiory? - zapytał ją lurker. Było to pytanie cisnące się na usta niejednemu.
Manuel spojrzała na niego sceptycznie, ściągając cienkie kreski brwi.
- Mówiłam już raz, że wiele widziałam podczas podróży - mimo kryzysowej sytuacji, jej twarz była kamienną maską. - Czasem były to rzeczy, które trudno logicznie wyjaśnić. Czy jednak TO jest sprawką duchów? Wątpię.
Tymczasem sprawy nie miały się najlepiej. Minął już dobry kwadrans, a Richard nie wracał. Zeppelin nadal błądził w losowym kierunku, natomiast dźwięki z dołu znacznie obniżały morale. Większa część ludzi na statku była zahartowana, lecz sterowiec aż kipiał od dziwnego napięcia. Część najemników oraz technicznych porzuciła swoje obowiązki i kręciła nerwowo tam i z powrotem. Dało się już słyszeć pierwsze plotki o tym, że w ogóle stąd nie odlecą. Może i Arcon zdobył tytuł kapitana w opaczny sposób, lecz musiał coś uradzić. Spodziewano się od niego konkretnych decyzji.