Statek się rozlatywał, a drużyna postanowiła radośnie odpalać fajerwerki. Za chwile będą biegać po gruzowisku i strzelać do siebie panikując. Tak… broń palna i granaty to właśnie to, co teraz im wszystkim pomoże. Odesłał listę zakupów:

Cytat:

Pancerz natryskowy Czynnik uszczelniający Coś oślepiającego/ogłuszającego Granat EMP

Nie potrzebował broni. Miał pistolet. Strzał z pistoletu w tych warunkach i tak może zabić każdego z załogantów. Powinni się skupiać na naprawach, a nie na bieganiu i strzelaniu. Owszem, mają na pokładzie obcego. Rohan do końca nie był pewny organicznej natury istoty, więc granat EMP wydawał mu się słusznym elementem na podorędziu. Ogłuszenie nie wchodziło w grę w próżni. Oślepienie miało szanse powodzenia, o ile istota z którą mieli do czynienia miała oczy. I to oczy które wykrywały światło widzialne, a nie np. Promieniowanie podczerwone. Może mieli na pokładzie jakiś paralizator? Dodał do listy zapotrzebowania:

Cytat:

Paralizator?

Wypalanie było niesamowicie angażującą pracą. Inżynier tylko na moment oderwał się od wypalacza, żeby pancerzem natryskowym przytwierdzić do ścian, sufitu i podłogi różne przeszkadzające i unoszące się dotychczas wkoło przedmioty. A także roztopioną plastal.

- Bezpieczeństwo przede wszystkim - powiedział do siebie w ciszę kombinezonu.
- Alex, ściągnij Iron Sky i podłącz do wewnętrznej sieci. Nagrania prześlij na mostek.

I tyle. Nie ruszy się od wypalacza. Za dużo pracy w to włożył dotychczas, żeby teraz przerywać. Musiał w ciągu godziny dostarczyć zasilanie dla Pryi. Jakiekolwiek animozje nie dzieliły tej pary, to nie ulegało wątpliwości, że w dotychczasowej sytuacji to dzięki ich współpracy statek nie był jeszcze płonącą kulą gdzieś w nicości. Inżynier zebrał dla niej moc szybciej, niż komukolwiek mogło się to udać. Ona zaś wyskoczyła z nadprzestrzeni bezbłędnie po jednym enigmatycznym komunikacie z maszynowni. I choć żadne z nich nie przyznało tego otwarcie, stanowili zgrany zespół.

Rohanowi spierzchły usta. Przełknął ślinę i myślał dalej. Tym razem już nie o Hermkens. Tym razem o Larsen. O jej odkryciu. Chciałby, żeby mogła się nim z kimś podzielić. Żeby udało im się przetrwać. Wystarczy, że dobiją do tamtego statku. Systemy będzie można jakoś ze sobą połączyć. Rohan był prawie pewien, że za kilka tygodni ruszą w dalszą podróż. Trzeba będzie wstawić nowy reaktor. Albo i dwa. Załatać rufę prowizorycznymi osłonami. Tak tylko, żeby statek wskoczył w nadświetlną i dowiózł ich do jakiejś przystani. Larsen musiałaby do tego czasu złapać obcego. Choć, jeżeli ta istota zginie, to jej materiał genetyczny i tak posłuży jako niezbity dowód. Czteroliniowe DNA? Inżynier analizował. Musiał mieć w białkach coś innego niż ATGC. Przecież atomy nie rozciągały się w nieskończoność. Długości wiązań były stałe. Wyrażone w angstremach. Co za tym idzie oś skrętu dla czterech nici helisy musiałaby być szersza. Biologia nie była jego dziedziną i tam gdzie chemia materiałowa zmieniała się w enzymatyczna biochemię rozkładał ręce. Jednak głównym powodem rozmyślań były Oczy. Oczy Rohana były sprytnymi dronami rozpoznawczymi. Mogły być skonfigurowane na poszukiwania konkretnych elementów. Inżynier musiał się zastanowic co odróżni obca formę życia od elementu otoczenia i innych załogantów. Potrzebował na to jeszcze trochę czasu… ale wypalacz miał jeszcze sporo do przepracowania.