Niezliczone godziny ćwiczeń w końcu się opłaciły. Klatka obronna, powstrzymujące ataki na dłonie, kolana i stopy, zbijanie uderzeń na bok, a w ostateczności przyjmowanie ich na najsilniejsze miejsca zbroi... Dotychczasowe przygody utemperowały nieco szlachcica i docenił swojego starego fechmistrza, który nauczył go tych wszystkich sztuczek dawno temu. Wrócił do podstaw i opłaciło się to.
- A ja nie wiedziałem że znasz tak potężne czary - odpowiedział Wolfgangowi, a gdy ten wyciągnął w jego stronę miksturę podziękował - Dziękuję , ale to tylko draśnięcie niewarte cennej substancji. Tylko przemyć winem trzeba albo spirytusem i obandażować, żeby zakażenie się nie wdało, bogowie jedni wiedzą co takie potwory przenoszą na pazurach. Ma ktoś bandaże? - zapytał. Spojrzał ponownie na maga:
- Szlachta walczy, by uczeni mogli pracować w spokoju, to zdaje się tak właśnie ma działać - uśmiechnął się - Ale i tak nie byłoby za dobrze, gdyby nie Bernhardt i Axel. Dzięki Panowie. To była dobra walka. Wylazł spod podłogi, jakimś otworem, który zaraz później zniknął, tam gdzie teraz Wolfgang szuka. I chwilowo lepiej się nie rozdzielać. Jakoś wcale nie jestem pewny czy jest tylko jeden potwór. A jeden na jednego to nikt z nas nie da rady z nim - odpowiedział też Axelowi na zadanie pytanie.
Sprawdził broń, wytarł ją w lniane szmatki i zapamiętał, by później naostrzyć miecz. A na razie pochylił się nad truchłem potwora.
Pamiętał "doktora" Malthasiusa (czy jak mu tam było). Jakby tak urżnąć łeb, może ktoś by zapłacił za możliwość ujrzenia... no właśnie, czego?
- Wolfgang, co to w ogóle jest? - zapytał. Przewrócił trupa na plecy by łatwiej było ocenić czym był.