- Będziemy walczyć dopóki będzie szansa. Będę się za ciebie modlił Fubrinie synu Fubrina. Byś zaznał spokoju po drugiej stronie. Rzeknij mi co mamy przekazać twojemu ojcu lub braciom czy klanowi. Napisz list lub rzeknij to nam. Masz moje słowo, że będzie jak powiedziałeś odnośnie banku. Musisz nam jednak rzec czy to bank krasnoludzki i możemy im zaufać? Na kogo konkretnie mamy przekaz pieniędzy zlecić. Na klan na osobę czy miasto? Rzekne szczerze, że nie znam się na tym.

- Ano, Młody dobrze gada. No i mi tam aż takie pieniądze nie potrzebne, wezmę tylko tyle ile uzgodniliśmy na początku. Chyba, że chcesz to uznać za dofinansowanie mojej wymarzonej kuźni. Wtedy jakoś cię w niej upamiętnię. Na przykład jakąś ładną i dobrą bronią, powiedzmy toporem albo młotem. Lub w nazwie. - zaproponował Ragnar.

- Ciężko mi się myśli. Bo boli, jak cholera. Weźcie tyle, ile wam obiecałem i jeszcze dwieście do tego, źle mnie zrozumieliście. A resztę, niech bank przekaże mojej twierdzy. Rodacy będą wiedzieli, co z tym zrobić. Dziękuję, Brentonie. I tobie też Ragnarze. Ruszajmy zatem, niech bogowie uderzą naszymi toporami w plugawe ścierwo, które zabiło moich braci!