- Jałowe Wzgórza... - przeczytał Lothar. Zastanawiał się chwilę, czy nazwa ta coś mu mówi. Obrazy z tajemniczymi ludźmi i równie tajemniczym herbem chwilowo pozostawił w spokoju.
- Jak będziemy wracać to można by je wziąć. Zawsze to łatwiej pytać jak się ma portret pamięciowy. Ci na obrazach wszyscy tacy sami, to może i potomkowie podobni będą. - zaproponował. Ale herb postarał się zapamiętać już teraz.

***

Kiedy weszli do kolejnego pomieszczenia szlachcic początkowo ucieszył się widząc książki, ale po chwili zauważył także prawdopodobnych strażników i westchnął.
- Znowu to samo? - zapytał retorycznie i wyciągnął broń. Wyćwiczonym ruchem przyjął pozycję defensywną przed towarzyszami wyposażonymi w broń dystansową lub zdolności magiczne.
Aczkolwiek jeśli te ożywione martwiaki podejdą zbyt blisko, postara się skontrować po wytrąceniu któregoś z równowagi udanym parowaniem.