lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post - [D&D FR, 18+] Phandalin. Zaginiona Księga

Sayane · 22-12-2017, 17:37

Polowanie na ducha

30 Eleint, Śródlecie, północ

Gdy Zenobia niespokojnie przewracała się na posłaniu, śniąc sowie koszmary, Stimy wraz ze swoimi “ochroniarzami” zaczaił się przy ruinach wieży na ducha czarodzieja Arthindola, Bowgentle… czy jakiegokolwiek ducha, który byłby łaskaw im się objawić i odpowiedzieć na kilka pytań.

Torikha w głębi serca obawiała się, że pokazać się może całkiem inny duch. Nie wiedziała nic o “wężu”, a o arcymagu od księgi tyle, co powiedział jej Stimy. Przypuszczała jednak, że większe prawdopodobieństwo ukazania się ma dusza brutalnie zamordowanego nekromaty lub stworzonych przez niego nieumarłych. O banshee nie wspominając; była przecież “najsłynniejszym” nie-żywym w okolicy. I jedynym z tego co wiedziała Melune, a przecież mieszkała w tej okolicy już dobre kilka miesięcy; ba! Może i pół roku już by stykło? Kapłankę ogarnął nagle smutek, że ominie ją tak ważne dla każdej społeczności Święto Plonów, wszystkie obrzędy z nim związane i wspólna zabawa. Będa też śluby… Kto wie, może przy kolejnym święcie ona i Joris mogliby…

Mamrotanie Trzewiczka przerwało jej rozmyślania. Niziołek wyjął kolejny dziwny przedmiot, który - wedle jego zapewnień - miał moc uwidaczniania tego, co niewidzialne. Stimy aktywował trzymany przedmiot i zaczął obchodzić z nim wzgórze. Za nim podążał Shavri, Przeborka… no i Tori. Czekali i czekali, ale nic się nie wydarzyło. Rozczarowany Stimy schował samorobny artefakt i zarządził odwrót. Najwyraźniej tej doby wyczerpał swój limit szczęścia na rozmowy z dziwnymi istotami. Shavri omiótł wzorkiem nieprzyjazne, milczące miejsce po raz ostatni i grupa wróciła do obozu w ruinach osady Conyberry.

22-12-2017, 17:37	#133
Sayane Reputacja: 1	Polowanie na ducha 30 Eleint, Śródlecie, północ Gdy Zenobia niespokojnie przewracała się na posłaniu, śniąc sowie koszmary, Stimy wraz ze swoimi “ochroniarzami” zaczaił się przy ruinach wieży na ducha czarodzieja Arthindola, Bowgentle… czy jakiegokolwiek ducha, który byłby łaskaw im się objawić i odpowiedzieć na kilka pytań. Torikha w głębi serca obawiała się, że pokazać się może całkiem inny duch. Nie wiedziała nic o “wężu”, a o arcymagu od księgi tyle, co powiedział jej Stimy. Przypuszczała jednak, że większe prawdopodobieństwo ukazania się ma dusza brutalnie zamordowanego nekromaty lub stworzonych przez niego nieumarłych. O banshee nie wspominając; była przecież “najsłynniejszym” nie-żywym w okolicy. I jedynym z tego co wiedziała Melune, a przecież mieszkała w tej okolicy już dobre kilka miesięcy; ba! Może i pół roku już by stykło? Kapłankę ogarnął nagle smutek, że ominie ją tak ważne dla każdej społeczności Święto Plonów, wszystkie obrzędy z nim związane i wspólna zabawa. Będa też śluby… Kto wie, może przy kolejnym święcie ona i Joris mogliby… Mamrotanie Trzewiczka przerwało jej rozmyślania. Niziołek wyjął kolejny dziwny przedmiot, który - wedle jego zapewnień - miał moc uwidaczniania tego, co niewidzialne. Stimy aktywował trzymany przedmiot i zaczął obchodzić z nim wzgórze. Za nim podążał Shavri, Przeborka… no i Tori. Czekali i czekali, ale nic się nie wydarzyło. Rozczarowany Stimy schował samorobny artefakt i zarządził odwrót. Najwyraźniej tej doby wyczerpał swój limit szczęścia na rozmowy z dziwnymi istotami. Shavri omiótł wzorkiem nieprzyjazne, milczące miejsce po raz ostatni i grupa wróciła do obozu w ruinach osady Conyberry.