Niles Elmwood

* * *
12.00 HR Sala konfencyjna Pokój 607

Do pokoju wszedł czarnoskóry, starszy mężczyzna, w kowbojskim kapeluszu. W ręku trzymał czarną walizkę, którą położył na stole konferencyjnym, wzdłuż którego siedzieli sędziowie.
- Dzień dobry. Nazywam się Philipp Moore. Jak zdążyliście się już domyślić, jestem koordynatorem tej sekcji. – przerwał patrząc po twarzach zgromadzonych i wyjął z kieszeni szarego garnitura krążek płyty.
– Widzę kilka znajomych twarzy. – jego grobowy wzrok po kolej zatrzymywał się na każdym Sędzim, jednak ciężko cokolwiek było z niego wyczytać.
Sięgnał po leżący na stole pilot. Przyciskiem rozwinął zamocowany nad oknem biały ekran, który pogrążył salę w półmroku. Wsunął dysk do projektora i po chwili na białym ekranie pojawił się napis:

Oficjalne dane Wydziału Sędziów dla SS 606 w Chicago.

a później paszportowe zdjęcie Shannon, które najprawdopodobniej było z papierów złożonych do akademii.

Moore patrząc na ekran projektora mówił z pamięci.
- Shannon O’Rourke. Lat 30. Panna. Członek P.A.T.A. Ukończyła Akademię Sędziów w Chicago w 2017. Pani psycholog z praktyką analityka śledczego. Ma za sobą roczną kadencję w Detroit. Cztery sprawy. Jedna umorzona – brak wystarczających dowodów, czyli tak zwany Pat-Mat w sekcji.

W następnym slajdzie pojawiała się uśmiechnięta, pod krawatem, twarz Alana.
- Alan William Abercup. Lat 29. Kawaler. Członek P.A.T.A. Prawnik, z którego wojna zrobiła żołnierza. Akademia Sędziów w Nowym Yorku, ukończona w 2017. Roczna kadencja w tym samym mieście. Trzy sprawy. Jedna zakończona najsurowszym wymiarem kary.

Mężczyzna wydął swoje potężne wargi i zastanowił się nad czymś.
Kolejne zdjęcie. Kobieta w polowym mundurze, która mrużąc oczy pod słońcem, gryzła w zębach niczym cygaro, zapalonego papierosa.
- Pani Jane Doe. – powiedział i wymownie przeniósł swój znudzony wzrok na kobietę siedzącą przy stole.
- Lat 27.Członek P.A.T.A. Akademia w Miami. Ukończona w 2017. Półroczna kadencja w Washingtonie. Dwie sprawy. Jedna umorzona. Śmierć podejrzanego w trakcie śledztwa. Półroczna kadencja w Dover. Dwie sprawy. Obie rozwiązane. Podoficer marines, specjalista od ładunków wybuchowych.

Nacisnął przycisk. Na ekranie pojawiła się twarz najstarszego z siedzących przy stole.
- Mark Degas. Urodzony w 1975 roku. Członek P.A.T.A. Umysł ścisły, specjalista od komputerów. Jeden z pionierów zawodu przez formalnym powstaniem akademii, którą ukończył w Miami w 2016 roku. Trzy kadencje. Roczna w Bostonie. Jedna, ale głośna sprawa „Broni w Sieci”. Rozwiązana. Półroczna kadencja w Atlancie, dwie sprawy, jedna zamknięta – śmierć oskarżonego w trakcie śledztwa. Jedna zakończona Pat-Matem. Ostatnia, półtorej roczna kadencja w Nowym Yorku. Pięć spraw. Cztery rozwiązane w tym jeden wyrok śmierci. Jedna zamknięta z braku wystarczających dowodów.

Moore przeniósł swój wzrok na Jacka i jego oczach, gdyby nie półmrok pomieszczenia, można byłoby zauważyć żywe ogniki sympatii. Po czym patrząc już na ekran i widniejącą na nim fotografię młodego Sędziego, w czarnym mundurze kadetów akademii, ciągnął dalej monotonnym głosem:
- Jack Wolf. Lat 27. Wdowiec. Członek P.A.T.A. Mimo sukcesów kariera reportera zamieniła się w drogę Sędziego. Tegoroczny absolwent Akademii Sędziów w Gettysburgu. To jego pierwsza kadencja, lecz.. - na chwilę zawiesił głos - ... ma praktyczne doświadczenie w dochodzeniówce. Nieoficjalnie Wam powiem, że jeszcze przed wstąpieniem do akademii, wystawił kilku terrorystów na tak zwanej tacy, drepczącym w miejscu Sędziom, którzy wówczas zajmowali się także terroryzmem.

Następnie Moore usiadł, i z jakby ociąganiem nacisnął kolejny raz przycisk pilota. Nie patrząc już na ekran wystukał szyfr na zamku walizki, po czym wyjął z niej jakieś papiery. W międzyczasie ekranie pojawiła się twarz czarnoskórego mężczyzny w kowbojskim kapeluszu.
Pod zdjęciem krótka notatka.

Moore wyłączył projektor, a ekran zwinął się posłusznie, rozświetlając pokój południowym słońcem. Jak dealer w kasynie rozdał każdemu po kartce papieru, na której widniały przeróżne dane i jakieś instrukcje.
- No to procedurę powitania i poznania mamy za sobą. – powiedział składając ręce na blacie, a kiwnąwszyc głową w kierunku najbliższej kartki, która leżała przed Shannon, dodał:
- Na tym dokumencie macie najważniejsze informacje dotyczące tego budynku i Waszego nowego środowiska pracy. Imiona, nazwiska, wydziały, adresy, numery telefonów, faksów i tak dalej.
Wyjął z na wpół zamkniętej walizki sześć przedmiotów przypominających zegarki. Jak barman kuflem piwa, tak on posłał każdemu po jednym.




- Komunikatory. Zostały wprowadzone niedawno przez Pentagon. Każda nowa sekcja dostaje teraz takie. Macie tez instrukcję obsługi. Najważniejsze numery są już zakodowane.
- Urządzenie jest... – zaczął obracać w rękach swój komunikator – wielofunkcyjne. Zegarek z komputerem, GPS przez rządowe satelity, sztywne łącze z internetem, kamera,
W tym czasie z kieszeni Alana rozległ się głośny pojedynczy sygnał przychodzącej wiadomości. Abercup marszcząc czoło popatrzył po obecnych i wyciągnął z kieszeni pager. Szybko przeczytał przydługą wiadomość: [ukryj=kset]Ze sprzedażą mieszkania może być problem, chyba, że nigdzie Ci się nie śpieszy. rzeczy już opyliłem, mam przesłać kase, czy przywieźć ze sobą? Sprawdziłem jak mogłem. Jedyne czego się dogrzebałem, to że do zamachu przyznało się kilka organizacji. AT prowadzi śledztwo. oskarża PRAWDA o udział w tym. PRAWDA dementuje. Tyle. Wszystko inne jest ściśle tajne, dlatego żeby dowiedzieć się więcej musze mieć dostęp z poziomu Głównego Kąpa Penatgonu. :P Stary za wysokie progi, nawet jak dla mnie... Nowa technologia. Ponoć sztuczna inteligencja... wiesz, że za włam do systemów gov. sądzą jak za terroryzm. Kiedy mam się zawijać do Chicago, masz co jeszcze dla mnie do zrobienia tu?[/ukryj]
Położył pager na stole i chrząknąwszy skierował wzrok ku Moore’owi.
Philipp ciągnął dalej:
-... telefon, dyktafon, wykrywacz metalu, ładunków wybuchowych, wyświetla hologram danych jak filmy, zdjęcia, mapy i tak dalej... Możecie wydawać mu komendy głosowe, reagować będzie tylko na głos właściciela.
Założył komunikator na przegub ręki i z walizki wyciągnął kolejny papier. Tym razem wstał i obchodząc stół dookoła podał każdemu kopię, na której była zwięzła notatka służbowa nowej sprawy.

- Pytania? – zapytał mężczyzna, nalewając sobie wody do plastikowego kubka.