Axim wysłuchał słów elfki i jeszcze raz rzucił okiem po gabinecie. Instynkt dezertera, którym był w przeszłości, kazał mu rozglądać się za kosztownościami. Najemnik nie wątpił, że w tym budynku znajdował się jakiś sejf albo skrytka z monetami. Pewnie niejedna. Pokój, w którym obecnie stali, był jednak skromny. Żaden obraz nie wisiał na ścianie, za którym można by coś ukryć. Poza tym Jarnar wątpił, że potencjalny włamywacz obłowiłby się tuż na wejściu. Będą musieli szukać dalej.

- A mówią, że to żołdacy są zboczeni - mruknął mężczyzna, zerkając jeszcze raz w stronę odłożonego dziennika. Przeszedł kilka kroków wzdłuż i wszerz.
- To pomieszczenie jest nienaruszone. To z kolei nam mówi, że zieloni nie zdążyli jeszcze rozgrabić wszystkiego, a więc rodzina lorda Windsorrowa może gdzieś tu się ukrywać. O ile nie byli na tyle głupi, by bez ochrony opuścić fabrykę i wpaść prosto w łapy patroli - dodał z przekąsem.

- Draug, rozejrzyj się, czy nie ma tu czegoś przydatnego. Potem sprawdzimy kolejne pomieszczenie - orzekł, wskazując palcem drzwi w rogu komnaty. Następnie zbliżył się do Sybill. Obecność Drauga i podwładnej Walkirii nie onieśmielała go tak, jak pozostałych najemników.
- Skarbie, chcesz iść z nami, czy sprawdzisz z koleżanką te drzwi na północy? - zagaił półszeptem, wpatrując się w oczy wybranki.