Kiedy zwołali Smostroka do kolejnego wypadu, czuł podskórnie, że coś złego się święci. Miał rację, to znowu ta banda. Tylko teraz bogatsza w kolejnego czarnego. Słyszał, co stało się z tamtym goblinem, który przybył z nimi wcześniej. Głupi goblin, nie próbował ukryć, że jest obcy, to ktoś mu pomógł przekręcić się na drugą stronę. Czy jakoś tak szło powiedzenie.

Tym razem łucznik zabrał więcej sprzętu, włócznię, trochę jedzenia i oczywiście swoją wspaniałą tarczę, którą ktoś próbował mu podkraść i strasznie zezłościło to Smostroka. Skończyło się to tak, że odkręcił natrętowi głowę, bo samemu z niej korzystać chyba nie umiał. Nie spodziewał się, że zdolny będzie to takich okrutności, ale JEGO TARCZĘ CHCIAŁ ZAIWANIĆ! Smostrokowi ostatnio udzielała się obozowa atmosfera.

Misja wydała się prosta, ale jaka tak naprawdę była szansa na znalezienie tej głowy? Pewnie jakiś zębacz ją wrąbał i nawet nie poznają, czyją czaszkę mijają. Wypadu na gładkich też robić nie chciał, ale poskarżyć się Okrutniakowi, to nie brzmiało jak dobry pomysł. Więc niech będzie, postrzela sobie do gładkich drugi raz w przeciągu tygodnia.

Zastanowił się też, czy nadal jest prawą ręką, czy Gnorix już zapomniał czy w ogóle wyznaczył kogoś innego? Może nowego czarnego? Albo tego podstępnego dupowłaza ze sztandarem? Trochę słabo nie znać swojej pozycji w grupie, ale zapytanie wprost oznaczałoby śmierć niekoniecznie tylko społeczną.