Wszyscy zebrali się w śmierdzącej jaskini stanowiącej przedsionek do głównych jaskiń klanu Złamanego Kła. W wyprawie brali udział Nozudg, Fik, Smostrok, Snit’git, Urzog oraz Gnorix. Weazila nikt nie mógł znaleźć, postanowili zatem wyruszyć bez niego by jak najszybciej przynieść Gnortowi głowę G’bula o ile ta jeszcze znajdowała się na miejscu w którym upadła.
Wejścia do jaskiń jak zwykle pilnowało kilkoro goblinów, którzy ani słowem nie odezwali się do wychodzącej dziwnej zgrai która kierowała się w tylko im znanym kierunku.
Gdy wyszli z jaskini słońce powoli chowało się za szczytami Gór Czarnych, śniegu dookoła było coraz mniej choć dla grupy nie stanowiło to żadnego pocieszenia. Nie nawykli byli do podziwiania budzącej się do życia przyrody w związku z narastającą powoli wiosną.
Wojownicy po około godzinie marszu zobaczyli coś niepokojącego u skraju niskiego acz gęsto rosnącego lasku. Z krzaków rosnących przy ścieżce widać było nogi, a dokładniej 10 nóg jak policzył prorok Fik, co dla reszty nie stanowiło żadnej wartości bo nikt więcej liczyć nie potrafił. Zarżnięte gobliny nosiły znaki klanu, do którego i oni należeli. Trzech z nich miało poderżnięte gardła, z ciał dwóch goblinów wystawały strzały, sądząc po wyglądzie najpewniej wytworzone przez goblinów lub orków z jakiegoś innego klanu.
Nie minęła chwila gdy Smostrok usłyszał skrzekliwe głosy goblinów oraz ciężko oddychające zwierzęta. Odgłosy dobiegały od strony, w którą kierowali się poszukiwacze główy G’bula. Sądząc po sytuacji poszukiwacze mieli dwa wyjścia, skryć się w krzakach lub stanąć na drodze pędzących goblinów.