ULLIANA

Sessler wdzięczny był za ubrania, chociaż nieco zmieszany. Z jednej strony, były to bardzo przydatne rzeczy, a z drugiej, należały do kogoś, kto mógł być wciąż żywy. Elfki posłuchał i z ulgą opuścił chatę. Zdążył przyjrzeć się pełznącemu korpusowi wystarczająco długo, żeby mieć dosyć.

Nieumarły nie był w stanie stawiać oporu, włócznia weszła w jego głowę bez większego oporu, zatapiając się w miękką masę przez oczodół. Czaszka nieszczęśnika musiała być w równie opłakanym stanie, co cała reszta, Ulliana prawie nie poczuła, że ociera o nią broń. Doszedł jej uszu jedynie obleśny chrzęst.

Dalsze oględziny chaty zaowocowały odnalezieniem małej ilości jedzenia, kilka rolek materiału oraz zestawu krawieckiego. Znalazła również szczątki czegoś, co prawdopodobnie było kiedyś nogami, zmasakrowane i ledwie rozpoznawalne, gdyby nie leżące przy nich buty.

Na końcu elfka sprawdziła zwłoki, które nie przejawiały oznak życia odkąd skróciła ich cierpienie. Z zewnątrz wyglądały na pogryzione i rozszarpane, żuchwa oderwana, dolna część ciała najwyraźniej urwała się po tym, jak inne zombie skończyły na nim ucztować. Kobieta z trudem opanowała się przed zwymiotowaniem, kiedy dotknęła ciała, które praktycznie rozpadało się między palcami. Nie miało większego sensu, żeby grzebać głębiej.

Na zewnątrz nie czekał Sessler, którego widziała w oddali, jak kierował się w stronę chaty zielarki.

ERICA I HANS

Prośba wydała się Juttcie dziwa, ale to nie ona nosiła tutaj broń, zwyczajnie się na tym nie znała. Jeżeli Erica potrzebowała ognia i oleju na strzały, to pewnie miała jakiś pomysł. Rozpalając małe palenisko, Sesslerowa powiedziała, że ma zdziebko tłuszczu zwierzęcego, ale nie była pewna, czy się nada. Czasami korzystali z niego, jak zabrakło oleju do lampy, więc na pewno się będzie palił, ale rybi lub roślinny były kategorycznie lepsze.