Zimne piwo, ostry bigos a i służąca całkiem zgrabna była i przychylnie nastawiona. Zanosił się miły wieczór. Były też zgrzyty drobne. Służąca siostrę miała. Niestety, zziębnięty po długiej drodze, smagany północnym wichrem postanowiłem zorganizować sobie ogrzanie zimnego wyrka. Nieszczęśliwie brzydką siostrę pierwszą spotkałem. Ot parę komplementów, nic wielkiego. Niestety, ziarno na podatny grunt padło. A żeby mi jęzor usechł. Najwyraźniej bogowie postanowili sobie zakpić ze mnie. Gdy już rozmarzły mi oczy, ujrzałem anioła, drugą siostrę. Szczęściem ta siostra także przychylną się okazała. Ale jak pozbyć się tej pierwszej? Niestety jestem człowiekiem o miękkim sercu i w tak mroźną noc kobiety z łóżka nie wygonię. Ech, zdarzają się chwile, gdy człowiek sztuki cierpi dla dobra innych. Dobrze, że wystarczy zdmuchnąć świecę by cierpienia zniknęły…
- Panie grajek, po wieczerzy pograć obiecaliście. Czas tedy chyba odpowiedni.
Zaczyna się, popracować trzeba.
- Oczywiście cny gospodarzu, jeśli wszyscy są gotowi to i ja gotów jestem.
- Gotowi są – stwierdził ponuro karczmarz - a i czasu już nadto mieli by nadziwować się jak tyle jadła mieści się w tak chudym człeku.
Nie pozostało mi nic innego jak tylko przychylić się do prośby zacnego gospodarza. Raźno ruszyłem by zająć wyznaczone mi miejsce.
- Zechcesz przepuścić mnie przyjacielu? – zagadnąłem czarno odzianego i obwieszonego orężem nieznajomego, który jak hrabia rozwaliwszy się na krześle, przejście zagradzał nogami o stół opartymi.
- Wymów magiczne słowo – rzucił ten ze złośliwym uśmieszkiem.
- Abrakadabra – rzekł zniecierpliwiony już karczmarz i kułakiem zdzieliwszy go w ucho z rumorem na podłogę posłał. Któż by spodziewał się magicznych mądrości u zarośniętego jak wilkołak karczmarza. Czarny także na zdumionego wyglądał. Nie przywykł widać do wiejskich czarowników. Nie kłopocząc się tym więcej zająłem się swoją robotą.
- Witajcie dobrzy ludzie. Dziś zawitała do was sztuka i kultura w mojej skromnej osobie. Co byście usłyszeć chcieli?
- Jak smok zgwałcił jagnie!
- Nie zgwałcił tylko zeżarł, ćwoku jeden.
- Dziadek inaczej opowiadał…
- Mordy w kubeł! – karczmarz zaprowadził trochę dyscypliny, chwała mu za to. - A ty śpiewaj, byle obyczajne to było. Bo jak nie…
Puściwszy jego ostatnie słowa i gest mimo uszu, zasiadłem na zydlu i zwilżywszy gardło złocistym trunkiem rzekłem:
- Opowiem wam historię grupy śmiałków…
- A smok będ… - jak się okazało kułak karczmarza i bez magicznych słów działał skutecznie nad wyraz.
- … grupy śmiałków, którzy dla złota byli gotowi zrobić wszystko.
Szmer aprobaty rozszedł się po karczmie. Nie na próżno w kolegium wbijali nam do łbów, że ludzie słuchać lubią o herosach, którzy posiadają jakieś ludzkie cechy. Najlepiej takie, które słuchacze odnaleźć mogą w sobie. Do dziś nie rozumiem, dlaczego dziekan rzucił mi się do gardła podczas egzaminu kończącego, gdy wymieniłem chciwość jako najpotężniejsze z uczuć...