- Chodźmy do świątyni - zaproponował Detlef, gdy w Archiwach załatwili wszystkie sprawy. - Po drodze zajdziemy do księgarni. A ze świątyni blisko do siedziby Grafitowych. Porozmawiamy z nimi, a potem pójdziemy oddać dziecko w ręce rodziny.

Do księgarni był żabi skok.
Gdyby Detlef wszedł tam prosto z drogi, a nie w porządnym stroju, dostałby pewnie parę groszy, albo i oskarżenie o kradzież. Szlachcic jednak miał prawo nie tylko posiadać księgi różnorakie, ale i sprzedać, jeśli taką miał fantazję. A nawet i targować się, by cenę jak najlepszą osiągnąć. A że wiedza o księżycach do niczego mu nie była potrzebna, pozbył się dwóch ksiąg bez mrugnięcia okiem.
Przez moment zastanawiał się nad dziełem Clausewitza, ale że wojen w zasadzie nie zamierzał prowadzić, sprzedał też i tę księgę. Wyszedł więc z księgarni z lżejszym plecakiem, ale za to z cięższą sakiewką.
A skoro stać go było na wyrażenie swej wdzięczności za ewentualne leczenie, mogli ruszać dalej - do świątyni Shallyi.