Bert skryty za blankami fortu postanowił odezwać się do emisariuszy.
- Jesteście od Wernickiego czy od Brocka? - niziołek starał się tak głośno krzyczeć, by słyszały go także oddziały wroga. - Jeśli od Brocka to chociaż przekażę wiadomość dowódcy, to wątpię by negocjował z tym zdrajcą, wszak można mu wierzyć tyle co gównu pływającemu w latrynie! A słyszałem też że jego ludzie to tchórze, gdyż atakują tylko śpiących sojuszników! Po tej kampanii żaden porządny władyka nie zatrudni takich najmitów, łachmytów nawet za złamanego szeląga! Już słyszę te podśmiechujki innych kompanii najmitów z zasrańców Brocka! A teraz stójcie tu i czekajcie idę po dowódcę!

Słowa Berta miały wkurwić najemników i zasiać w nich poczucie winy, a nóż nie wszyscy wojacy byli zadowoleni z decyzji dowódcy. Potem niziołek z kilkoma strzelcami ze swej grupy, ruszył szukać sierżanta Gustawa.