Szczęście że sugestia o sprawdzeniu wpierw stodoły nie przeszła bez echa, razem z Dieterem przy solidnych drewnianych drzwiach stanął smagły Estalijczyk. Na porozumiewawcze spojrzenie łowca wampirów szarpnął za drzwi, które z łatwością ustąpiły i oboje z bronią gotową do walki weszli do budynku.
Wewnątrz znajdowało się zwyczajne stare wyposażenie gospodarskie, wraz ze starą młockarnią i zapaloną latarnią ustawioną w rogu, w powietrzu unosił się zapach wilgoci i stęchlizny jak to w starych opuszczonych budynkach gospodarskich.

Dieterowi nie przeszkadzał półmrok panujący w środku stodoły, całe wnętrze widział nad wyraz dobrze, było tam kilka boksów dla zwierząt gospodarskich, pod ścianami walało się stare siano "Ciekawe czy konie mogą się nim posilić, czy może się pochorują?"

Rozmyślania przerwał wyraźny szelest i popiskiwanie dobiegające z jednej z zagród, obaj mężczyźni dostrzegli wyłaniające się zza starych desek dwa wielkie dwunożne szczury, oba wielkości średniego psa. Psa o paskudnym szczurzym pysku i martwych obsydianowych oczach, które momentalnie zaczęły wpatrywać się w mężczyzn.
Szczury i ludzie zamarli, widocznie wszyscy byli równie zaskoczeni swoim widokiem, po krótkiej chwili wydającej się co najmniej minutami, podczas których oba szczury wlepiały swoje czarne oczy w otwarte drzwi stodoły i stojących tam ludzi, poruszyły się. Szczury zerwały się do biegu, ruszyły w stronę mężczyzn stojących im na drodze do wyjścia.

- Biorę tego po prawej! - Dieter nie myśląc długo wziął biegnącego z prawej szczura na cel, chciał przycelować i posłać bełt prosto w sam środek szczura, był gotowy odwieścić kuszę na lewą rękę i dobyć miecza jeśli dobiegną zbyt blisko.