Douko choć słyszał opowieści o szczuroczłekach którzy parają się dziwną magią nigdy takowych nie spotkał. Odrażające kreatury ze szczurzymi pyskami stojące na dwóch łapach brzydziły go nie mniej niż pomioty chaosu takie jak zwierzoludzie czy też inni mutanci. Swój wzrok utkwił w szczurze odzianym w habit. To on najpewniej sterował resztą. Szczury to zwierzęta stadne. Zastanawiał się czy wyeliminowanie tej jednostki sprawi, że reszta straci wolę walki? Douko jako prosty wojownik nie znał się jednak na mentalności oraz społeczności tych kreatur.

Gdy widział wymierzony samopał w swą osobę jeszcze mocniej ścisnął trzon swego miecza, gotów do zadania ciosu. Szczur mierzył to w niego to w rycerza. Któryś z nich z pewnością dozna obrażeń, chyba że Douko będzie szybszy. W momencie gdy usłyszał słowa Pierra gotujcie się na śmierć! Douko spiął wszystkie mięśnie i ruszył do ataku na szczuroczłeka z samopałem. Zdążył syknąć jedynie - atakujcie kapłana!
Miał tylko nadzieję, że samopał był niemagiczny i ten z powodu wilgoci panującej zewsząd nie wystrzeli.

Miał zamiar jeśli ten nie wystrzeli ugodzić go mieczem, albo przewrócić siłą swojego impetu gdyby szczuroczłek zdołał strzelić. Chciał przede wszystkim unieszkodliwić szczuroczłeka w habicie. Bo to on był dla nich największym zagrożeniem.