Zakonnica poderwała się i zagarnęła do siebie koc, którym była okryta. Przez chwilę nie wiedziała gdzie jest, nie była pewna czy już się obudziła, czy wizja nadal trwa. Ile czasu minęło? Podsunęła kolana do piersi rozglądając się wokół. Nigdzie nie było ubranej w kolorowe szaty kobiety, za to była niemal pewna, że znajduje się w infirmarzu. Potrząsnęła głową, starając się otrząsnąć z wizji i pomału opuściła stopy na podłogę.

Dlaczego tamta kobieta miała węża przy nodze? Jedyną osobą, w kolorowych szatach, którą kojarzyła była Michal, ale ona była inkwizytorką, a wąż od niepamiętnych czasów był symbolem Złego. I czemu kroczyła wśród wilków?

Anna powoli przeszła się między łóżkami, pozwalając myślom skupić się na rzeczywistości. Co tutaj robiły te dzieci? I ta kobieta? Jeśli dobrze zapamiętała, widziała ją w taborze, do którego należała Michal. Jednak chyba inkwizytorka nie zrobiła im krzywdy, prawda? Obejrzała wszystkich upewniając się, że ich życie nie jest zagrożone i szybko opuściła infirmarz by odnaleźć swoich towarzyszy. Gdzie się podział Gerge? Cicho zaczęła szeptać słowa modlitwy mając nadzieję, że nic mu się nie stało.

Niestety włoszka tylko rozbudziła jej niepokój. Zabili brata Piotra… Prawdą było, że spodziewała się iż konklawe podejmie taką decyzję, ale miała nadzieję, że chociaż dane będzie jej się wypowiedzieć w tej sprawie. Zaniepokoiło ją, że brat Fyodor i Gerge pozostali przy ciele. Czy aby na pewno nic im się nie stanie? Spojrzała na brata Waltera.
- Sprawdźmy to, proszę. - Szybkim krokiem ruszyła za Franciską w stronę biblioteki.