Nie tak, nie tak, NIE TAK! Nie tak to miało wszystko być!
Fyodor zatrzasnął za Michaiłem drzwi, zerwał z siebie płaszcz wart tyle co dziesięć lat pracy przeciętnej rodziny i zatknął nim szczelinę przy drzwiach.
- Ogień wymaga tlenu… może część zbiorów przetrwa - powiedział z bólem jakiego dawno nikt nie słyszał w jego ustach. Dopiero wtedy spojrzał na to co zostało z Michal.
- Biedna durna dziewka - skomentował ale w jego głosie było tyle samo gniewu co współczucia.
- Nie rozmawiamy z braćmi o tym co tu się stało. Odmawiamy jakichkolwiek komentarzy przed tym jak zwołamy konklawe. Jeśli w jakiś sposób będziemy zmuszeni do komentowania powołujemy się na decyzję konklawe. Inkwizycja musi pozostawać niepodzielna w umysłach zwykłych ludzi. Michal działała zgodnie z wolą inkwizycji, a pożar to nieszczęśliwy wypadek wynikły z tej decyzji. Wy nie mówcie o tym w ogóle - zwrócił się do nie-inkwizytorów - jakby ktoś był nachalny odeślijcie ich do nas “pytajcie inkwizytorów” tak im mówcie. Simonica. Ty tu zostaniesz. Pilnuj by bracia nie otwierali drzwi. Jedyną nadzieją jest, że dym zdusi ogień i część zbiorów przetrwa. Próba gaszenia nic nie da. Woda i tak zniszczy księgi. Pamiętajcie - znów zwrócił się do inkwizytorów - jesteśmy niepodzielni. W służbie Bogu jesteśmy jednym narzędziem. Doskonale wiemy co robimy i zawsze mamy rację. Nie odpowiadamy przed nikim. Ludzie muszą wierzyć, że jesteśmy ponad nimi abyśmy mogli chronić ich dusze i spełniać wolę bożą. To co się tutaj stało to… brak mi słów. Hańba. Porażka. Ale to musi pozostać między nami. Nikt nie może tego tak postrzegać. Lepiej niech już nas nienawidzą i boją się, niż uważają za tak niekompetentnych jak to co właśnie zrobiliśmy.

- Czy wszyscy rozumieją?