Twi’lek wyraźnie rozluźnił się na słowa Lyria.
- Masz rację, dość już zabijania. Pracowałem dla niego już od dawna, prawie całe moje życie. Miałem talent do maszyn i technologii, uczyłem się też programowania. Ale Lungru oprócz prowadzenia swoich zwykłych interesów, miał też takie, które były brudniejsze niż zwykłe. Takie, w których oszukiwał większe huttańskie Kajidiki, należące do członków Rady Starszych. Do ochrony dotyczących ich danych potrzebował specjalnych zabezpieczeń. Prowadziłem zespół który je wykonał. Dowiedziałem się, że chce mnie zabić, aby nikt nie poznał jego sekretów, więc uciekłem. Dobrze mnie pilnowali i jedyną możliwością na opuszczenie Nar Shaddaa było przedostanie się do jednego z obozów pracy na planecie. Sfałszowałem swoje dane i trafiłem do obozu jako niewolnik. Potem przełamałem zabezpieczenia i przekonałem grupę więźniów i strażników do ucieczki. Trudno nie było, Lungru, jak się zapewne przekonasz, nie jest wzorem dobrego zarządcy. Po tym co znosili i jako więźniowie i jako niektórzy nadzorcy, pomoc w ucieczce w zamian za część skarbów Hutta była okazją, którą przyjęli. Szkoda tylko że większość już nie wyda tych pieniędzy. – tu wyraźnie posmutniał.
- Ale jest, jak jest.- zacytował jedno z najsłynniejszych powiedzonek na Nar Shaddaa.
- Rozumiem, że chciałeś wykonać swoją pracę. Ale nie miej złudzeń. Jeśli nawet mnie dostarczysz, to i tak zginiesz. Lungru już usunął pozostałych inżynierów którzy tworzyli jego sieć komputerową.
- Panie Lyrio... – w komunikatorze na osobnym kanale rozbrzmiał głos Ziggiego.
- Sensory dalekiego zasięgu namierzają kilka statków, jeden duży, większy od PROROKA i kilka mniejszych, chyba myśliwców. Wygląda na to że ich trajektoria lotu prowadzi niedaleko od nas. Jeśli utrzymają prędkość, będą tu za kilka-kilkanaście minut. I jeszcze jedno. Podczas naszego starcia z ludźmi Zaaina, z bunkra ktoś nadał wiadomość na księżyc. To była wąska, skupiona wiązka, sensory dopiero teraz wykryły jej ślad.