- Wooa. Co do... Nieźle - skomentował Olaf pod nosem niespodziewane efekty zadawanych ran. Zaraz jednak zszedł na ziemię, spojrzawszy na harpię.
- Hm. No tak. Grunt to strategii się trzymać - mruczał, gmerając za pazuchą. W końcu odnalazł poszukiwany przemiot. Gdy odwrócił się frontem do kompanów w dłoni trzymał Perłę.
- Przebacz mi panie i rozporzadzaj mną wedle swej woli. Naglącą potrzebę mam by uzdrowić wojowniczkę, która pomaga oczyścić dzielnicę Młota by twoi wierni mogli powrócić bezpiecznie do domostw. Obdarz nas proszę owocami wiary, które przywrocą jej zdrowie - modlił się Olaf otwarcie ale szeptem, a produktami boskiej mocy podzielił się z Ryfui.
- Trzymaj i zjedz to od razu - oznajmił wyciągając ku niej trzy śliwki.

Gdy wszyscy nieco ochłonęli podjął temat dalszej wędrówki.
- Chcę sprawdzić i tę wieżę. Może być ich więcej i zajdą nas od tyłu.