Cała ta sprawa z nieumarłymi wcale mu się nie podobała. Zadanie miało być proste łatwe i przyjemne, tego przynajmniej oczekiwał Douko. Jak zwykle pomylił się. Dobrze chociaż, że towarzysze znali się na swym fachu i jak dotąd radzili sobie dość dobrze.

Gdy weszli do budynku Douko rozejrzał się dookoła. Twarze krasnoludów nie wyglądały na przyjazne, jednak czego się spodziewać po osobach całe życie spędzających na pracy w kopalni. Teoretycznie przy krasnoludach byli jeszcze bardziej bezpieczni, jednak wątpliwe by coś lub ktoś nieumarły zaatakował ich w środku dnia.

Douko słyszał co nieco o krasnoludzkich zabójcach, którzy za splamiony honor zapłacić muszą swym życiem. Nie zdziwiło go za bardzo podejście innych krasnoludów do zabójcy. Dobrze jednak, że Bardak nie dał się sprowokować i wyszedł. Bianka zareagowała dość impulsywnie na uwagi skierowane do zabójcy i wyszła. Kislevita odprowadził ją wzrokiem do drzwi, został jednak na miejscu. Nie zamierzał się wtrącać w rozmowę pomiędzy Gimbrinem a Felixem, zamierzał jednak słuchać co krasnolud ma do powiedzenia na zadane mu pytania.