Rozmawiała z Bardakiem na jakieś neutralne tematy, gdy na ścieżce do kopalni pojawił się biegnący krasnolud. Pewnie nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie to, że dzierżył topór i co chwilę zerkał przez ramię, jakby chciał sprawdzić, czy nikt za nim nie podąża. Gdy zauważył Piromantkę i Zabójcę, wszystko się wyjaśniło.
- Ożywieńcy? - Bianca zmarszczyła brwi i spojrzała na towarzysza z irokezem. - Świetnie, jeszcze tego nam teraz brakuje... Chociaż ty pewnie się cieszysz, co, Bardaku? - Uśmiechnęła się do niego półgębkiem.

Bianca szybko odnalazła w umyśle słowa odpowiedniego zaklęcia, a na zewnątrz pojawiła się już reszta drużyny w towarzystwie krasnoludów. No i umarlaki. Dużo umarlaków. Bianca przełknęła ślinę widząc te nienaturalne stwory, które były kiedyś ludźmi i aż nieprzyjemny dreszcz niepokoju przebiegł jej po plecach. Nigdy wcześniej nie widziałam ożywieńców, ale musiała zachować spokój i skupić się na tym, by spleść Aqshy. Nieco ulgi przyniosło jej zapewnienie Viktorii.
- Dziękuję. - Uśmiechnęła się do kobiety i poczęła wymawiać głośno słowa zaklęcia.

Zamierzała standardowo utworzyć z Wiatrów kulę ognia i posłać ją w toczącą się beczkę z olejem, ale też wyczekać niemal na ostatnią chwilę, by ta była jak najbliżej truposzy, co w połączeniu z ogniem zada im więcej obrażeń. Miała nadzieję, że plan wypali i nikt z towarzyszy nie zostanie ranny.