iało się ku wieczorowi i nie było złudzeń, że Tablice Przeznaczenia prędko się odnajdą. Choć padły wstępne oskarżenia, nikt nie poważył się na to, aby w pierwszym porywie ugodzić w przypadkowego sojusznika lub wroga, nawet osłabionego i będącego zaledwie cieniem dawnego siebie. Jedyna śmierć, jaką bogowie ujrzeli tego dnia, zagłada dwóch pół-boskich kijanek, wprawdzie nie wstrząsnęła Sferami, spowodowała jednak, że wielu śmiertelnych zapadło na trypofobię, dolegliwość dotąd nieznaną na kontynencie faerûńskim. (Znający wszelką przyszłość Lord Melkor Lord Myrkul wiedział, że czekolada bąbelkowa ze sławnej cukierni Malwiny Monroe z Waterdeep już nigdy nie będzie smakowała tak samo... Za to w Czasie Kłopotów znaczny wzrost sprzedaży odnotują Sembijskie Cechy Browarnicze.) Nie znając lepszego sposobu, awatarowie woleli przeczekać, licząc, że przeciwnik jako pierwszy wykona nieostrożny ruch i odsłoni miękkie podbrzusze. Stosowali zatem rozmaite uniki i trzymali się cieni, prezentowali swoje walory i prężyli macki, sondowali się nawzajem i zachęcali do wypełniania ankiet, a niejeden sięgnął już po najpotężniejszą dostępną mu broń. Tym orężem była mimikra.

Mimo że nikt nic nikomu nie zrobił, dobre nastroje mąciła myśl, że to noc jest porą, w której najgroźniejsze monstra wychodzą na żer konsumpcję.