Wszewład odzyskał nieco przytomność. Przynajmniej na tyle, na ile był w stanie ją odzyskać w środku nocy, po szamotaninie z wieśniakami i kapłanem.

Stał i początkowo nic nie mówił. Zmęczenie dawało się we znaki, a jednak rozpalony w jego duszy mroczny żar nie wystygł doszczętnie.
Jeden z wieśniaków uszedł. Uszedł do puszczy, gdzie mogła kryć się odpowiedź na dalsze pytania.

-Trzech weźmy. Trzeciego złapię aże by chciał by go wilki ucapiły - odezwał się nieproszony. Ale nie był do końca przekonany o słuszności takiego postępowania. Nie, kiedy spojrzał na Niestankę trzymającą dziecko.
Nie wiedział, czy lepiej będzie jak zostanie przy nich, czy lepiej przysłuży się ich bezpieczeństwu, jeśli odnajdzie wieśniaka. Bez względu na to, czy uda mu się go doprowadzić do osady.

Nie od razu miał oswoić się ze skutkami pierwszego zabójstwa, w jakim dane było brać mu udział. Nie wiadomo, czy kiedykolwiek miał się oswoić. A raczej nie zapowiadało się, by rozlew krwi został zażegnany. Knurzysko na to nie pozwoli.