Arslan miał już ruszyć przed siebie i przetrząsnąć wszystkie możliwe zakamarki cmentarza, aby dorwać swój cel kiedy usłyszał zbliżających się nieznajomych. Wiedział już, że nie będzie mu dane dorwać rannego uciekiniera. "Co za cwany tchórz. Bez zastanowienia czmychnął nie zastanawiając się nawet co z jego kompanami. Najwidoczniej członkowie tej grupy myślą jedynie o swojej dupie." - Z takimi przemyśleniami nomad schował strzałę i przewiesił swój łuk na plecach. Odwrócił się do reszty grupy i od razu widział, że pozostali również nie zamierzali pozostać na cmentarzu. Szybko zjawił się w samym sercu jatki, gdzie wcześniej leżała dziewczyna. - Chodźmy do granicy cmentarza. Potem skok lub ominięcie. - Wypowiedział koślawo mając nadzieje, że pozostali go zrozumieją.