Bernhardt, gdy tylko obejrzał rany krasnoluda, wiedział, że ten nie przeżyje podróży do miasta. Ba, nie przeżyje najbliższych pięciu minut, ale mimo to postanowił pomóc rannemu. Górnicy na szczęście odsunęli się i teraz dyskutowali o czymś zażarcie. Trzech kompanów Zinggera również stanęło z tyłu, aby nie przeszkadzać. Krasnolud na chwilę jeszcze odzyskał przytomność, wyszeptał słowo w khazalidzie, które dla kapłana zabrzmiało jak „Az“, więc wcisnął w zbroczoną krwią rękę krasnoluda jego topór. Ostatnim wysiłkiem brodacz zacisnął palce na trzonku broni, po czym skonał.

- Was czterech i nas czterech - burknął chwilę po smutnym fakcie Fungnir. Wraz z kompanami odprawili modły nad ciałem zabitego przez gobliny khazada, po czym podeszli do ludzi. Teraz wyglądali na całkowicie trzeźwych i gotowych do działania. Z ich twarzy biła determinacja i złość.- Ośmiu. To szczęśliwa liczba. Idziemy do kopalni! Obaczym co tam grobi wyczyniają. A jak przodkowie dadzą, to może trochę zielonej juchy przelejem!

Byli całkowicie głusi na argumenty i zdecydowani na to, że pójdą nawet sami, we czterech. Martwemu krasnoludowi nie dało się już pomóc, a kopalnia była na tyle blisko, że można było sprawdzić co się tam dzieje.

Zatrzymali się na drodze, w miejscu z którego po raz pierwszy dało się dostrzec dziurę prowadzącą do wnętrza wzgórza i stojący nieopodal dom Etelki Herzen. Ten ostatni, zbudowany w krasnoludzkim stylu na planie sześciokąta, składał się z parteru i piętra przykrytego lekko wypukłą kopułą. Cała okolica wyglądała na opuszczoną.