- No już, już.
Oberżystka przyniosła posiłek Ulliemu i przechodząc obok Emmericha rzekła mu konspiracyjnie odpowiedź i nie niepokoiła więcej.
- Jam wyczulona bo tutejsza. Tu każdy wie, że kurhany to złe miejsce. Nie ma się co denerwować.

Szybko znalazło się dla niej nowe zajęcie, niezupełnie odmienne od dotychczasowego. Do izby wkroczyło dwóch krasnoludów.
- Śmiało, śmiało - zaprosiła ich właścicielka do środka – bardzo odmiennego zresztą od „Tańczącego minstrela”. W „Głowie goblina” było na pierwszy rzut oka dużo przestronniej. Więcej jednak nie widzieli, stali bowiem tuż przed progiem gapiąc się na opisany szyld z wymalowaną paskudną i zieloną gębą z dużymi kłami szczęki.